ΕΛΥΜΝΙΟΥ ΞΕΝΑΓΗΣΗ Από την ταράτσα, ή το μπαλκόνι, ή τη ρέμβη του παραθύρου σας!..

Γράφει ο Δημήτρης Αποστόλου - « Ελύμνιος ».

 ( Αυτός, από τη θέση του λιμένος της Λίμνης )...
-.-
Λίμνη Ευβοίας : Το Ελύμνιον των αρχαίων, με μια συνεχή παρουσία στον τόπο αυτόν από τα μυθικά χρόνια του Διός και της Ήρας...τα ιστορικά...

τα βυζαντινά...τα απελευθερωτικά...τα χρόνια ακμής της ανέκαθεν ναυτιλόμενης Λίμνης...μέχρι τα σήμερα. Μια Κωμόπολη εξαίρετου φυσικού κάλους θάλασσας και στεριάς, ναυτολαογραφίας κι΄ενδιαφέρουσας ιστορίας... διεκδικώντας μια πρότυπη θέση μέσα στις Κωμοπόλεις του Ελλαδίτικου χώρου!..
Ανατολικά : Στην ανατολική πλευρά του πεταλοειδούς περιζώματος των απαλών λοφίσκων γύρω της Λίμνης, στέκουν κλιμακωτά οι « Καρμήλιοι » λόφοι με χαρακτηριστικό τους το λόφο του « Αλωνάκι », από την « άλω » - τη στέψη σαν ανατέλλει - του ολόγιομου φεγγαριού!.. Και πιο εμβληματικό - τοπόσημο από χρόνους - στέκει το νησιώτικο εκκλησάκι του Άη-Νικόλα...« πατροπαράδοτο σύμβολο » της ναυτιλόμενης Λίμνης!..
Βορινά : Στη βόρεια κι΄ανατολική πλευρά της περίκλειστης Λίμνης, επιβλητική δεσπόζει η θέση « Βράχος » αποτελούμενη από δυό ευδιάκριτους όγκους - το βόρειο και το νότιο - αυτούς που στο παρελθόν χαρακτήρισε ο τραγωδός Σοφοκλής ως « Πέτραις Ελυμνίαις ». Λαογραφικοί κατά το πλείστον παλιότεροι θρύλοι... συνδέουν τούτες τις Πέτρες με μυθικά, ιστορικά και γεωλογικά γεγονότα - όπως με την ύπαρξη κι΄εξαφάνιση σε χρόνους μεταβυζαντινούς, των υποδομικών λειψάνων της Παλαιολόγειας ποτε « Επισκοπής Καναλίων »... Στην πλάτη των Βράχων αυτών, από την ανατολική τους πλευρά ( « Κακιά Σκάλα » ) και τις γύρω απορροές, σχηματίζεται το « Βασιλικόρεμα », ονομασία που λέγεται δόθηκε, απ΄το βασιλικό που συμμετείχαν κυνήγι ο Όθωνας και η Αμαλία, όταν το 1848 επισκεφθήκαν τη Λίμνη.
Βοριοδυτικά : Στα βοριο-δυτικά, ευδιάκριτα παρατηρείται το πεπλατυσμένο κατά την κορυφή ύψωμα του μεσαιωνικού Οχυρού των « Καστριών » του ( τότε ) μεσογειακού Ελυμνίου, που ήκμασε κατά τους Ιπποτικούς χρόνους του Λικαρίου και κατεστράφη εκ θεμελίων από τους Οθωμανούς κατά την κατάκτηση της Ευβοίας από τον Πορθητή Μωάμεθ το 1470.
Δυτικά : Στο δυτικό ορίζοντα της Κωμόπολης δεσπόζει ο λοφίσκος του Προφήτη Ηλία με το γραφικό εκκλησίδιο του Αγίου, προϋπάρχον από τους χρόνους της Επανάστασης. Λέγεται πως εκεί ορκίζονταν στα μυστικά των Φιλικών οι μυούμενοι Λιμνιώτες επαναστάτες - με πρώτο τον Γενικό Αρχηγό του Ευβοϊκού Αγώνα, Καπετάν Αγγελή Γωβγίνα... Το νοτιότερο πρανές του γραφικού λοφίσκου χαρακτηρίζεται από το τοπωνύμιο « Κούκος » που φαίνεται να συνδέει τον λατρευόμενο στο αρχαίο Ελύμνιο Δία, με τον πασίγνωστο μύθο της συνεύρεσης του « Κούκου - Διός » και της γαμήλιας Ήρας...τοπωνυμίες και μύθοι που συναντώνται κι΄αλλού της Ελλάδος, με την ευρεία εξάπλωση των τότε αρχαίων μεταναστευτικών φύλλων...( Ο επιθετικός προσδιορισμός του Ελυμνίου ως « Νυμφικόν », επιβεβαιώνει « του μύθου το αληθές » )...
Κεντρικά : Στο κέντρο της Κωμοπόλεως και εμφανώς επί βράχου, δεσπόζει η Μητροπολιτική Εκκλησία « Των Γενεθλίων της Θεοτόκου » με πολύτιμό της παλλάδιο, την προσκυνηματική Εικόνα της Παναγίας « Λιμνιάς », έργον - κατά παράδοση - του Ευαγγελιστού Λουκά. Ο Πύργος του Ωρολογίου και το Αιγαιοπελαγίτικό της Κωδωνοστάσιο Τηνιακής μαρμαρογλυπτικής, προσδίνουν μεγαλοπρέπεια, χάρη κι΄επιβολή στο κέντρο της Λίμνης...
Νοτιοδυτικά : Στη νοτιο-δυτική του απόληξη ο λοφίσκος του « Προφήτη Ηλία » καταλήγει σε γραφικό μεν - αλλά βραχώδες ακρωτήριο - όπου από τα τέλη του 19ου αι. το « Φαναράκι του Άγιου Χριστόδουλου » ( η « Σπίθα » του « Κάβο Λουμίτσα » ) σηματοδοτεί το επικίνδυνο της προσέγγισης των διερχομένων του βορ. Ευβοϊκού πλοίων... Την βουτιά του ακρωτηρίου στη θάλασσα, σηματοδοτεί ως τοπόσημο η ενάλια « Λέσχη των Ναυτοπροσκόπων », ενώ η πλησιόχωρη σπηλαιώδης Σκήτη του περιώνυμου Οσίου Χριστοδούλου του Πάτμιου ( 11ος αι.μ.Χ. ) και το πάνω της φερώνυμο του Οσίου εκκλησίδιο, χαρακτηρίζουν ακτωνυμικά την περιοχή.
Ακτογραμμή - Κεντρική Προκυμαία - Το Λιμανάκι :
Η διαμόρφωση της ακτογραμμής, αρχιτεκτονήματα νησιώτικης παραδοσιακής δόμησης ( ιδιαίτερα στη δυτική παράλια ζώνη ) και ομοίως ο παράλιος δρόμος - « Ακτή Ποσειδώνος » - « Σκάλα »... δημιουργηθήκαν σταδιακά, από τα Οθωνικά χρόνια της απελευθερώσεως, έως τις αρχές του 20ου αι. και ως τα σήμερα, όπου και η μικρή « Μαρίνα » - καταφύγιο ελαφρών σκαφών και λέμβων. Αξίζει να σημειωθεί πως στο σύνολό της η μακρά γραφική αγκάλη της Λίμνης, χωρίζεται απ΄την Κεντρική Προκυμαία ( « Σκάλα » ) σε δυο μικρότερους λιμανίσκους - τον ανατολικό και τον δυτικό - που αμφότεροι με την συσσωρευόμενη εκάστοτε άμμο τους, λειτουργούν ως αποσβεστήρες κυμάτων των νοτιοανατολικών ή νοτιοδυτικών ανέμων - ιδιόμορφη φυσική πρακτική, που προσέχαν και εκμεταλλεύονταν κατά περίσταση χρηστικά, οι παλιοί ναυτικοί Λιμνιώτες...
Ο Βόρειος Ευβοϊκός : « Ένα ωραίο κομματάκι γης...» θέλει τη Λίμνη - εντυπωσιασμένος ο Κωστής Παλαμάς - « αρραβωνιασμένο ισόβια με ( τούτη ) τη θάλασσα...» και ως « Ευβοϊκό του ονείρου » αναφέρει ( αντίστοιχα με το νοτ.-Ευβοϊκό ) την ίδια θάλασσα και ο Οδυσσέας Ελύτης... Στα παμπάλαια λίθινα χρόνια ήτανε λίμνη, απ΄τον τότε ισθμό της Χαλκίδος έως το Κήναιον των Λιχαδονήσων. Ένας μετεωρίτης που εντοπίστηκε σήμερα από ερευνητές, ανακοινώθηκε πως έπεσε ( τότε ) και διαφοροποίησε - μ΄άλλα γεωλογικά που συνέβησαν γεγονότα - εκείνη την πρωτόγονη λίμνη... Ο βορ. Ευβοϊκός σήμερα, δεν είναι...παρά μια ουσιαστικά λεκάνη θαλάσσια, που εναλλάσσεται παλιρροιακά τα νερά της μέσω Χαλκίδος, με την αντίστοιχη εκείνη του νότιου Ευβοϊκού, κι΄ετούτο συμβάλλει τα μέγιστα στην καθαρότητα των νερών τους. Διαχρονικός θαλάσσιος δρόμος τούτος ο Κόλπος απ΄την παλιά αρχαιότητα...απ΄την « Αργώ » και τη διέλευση ονομαστών ναυμάχων, ναυάρχων, Αυτοκρατόρων κι΄ επιδρομέων κατακτητών...μέχρι τους θαλασσοδρόμους των επιβατηγών ατμοπλοίων του 20ου αιώνα, του Μεσοπόλεμου και του θρυλικού ομορφοβάπορου - « ΚΥΚΝΟΣ »!..
Ο αντικρινός ορίζοντας : Στα 10 ναυτικά μίλια ξεδιπλώνεται η απέναντι του Ευβοϊκού ακτογραμμή... κι΄είναι κομμάτι ουσιαστικά Φθιωτικό της Στερεάς Ελλάδος. Στα νοτιο-δυτικά εσώτερα, δεσπόζει επιβλητικός ο ορεινός όγκος του Δελφικού Παρνασσού, ενώ ο πυραμιδικός Χλωμός, που συχνά ταυτίζεται με το ηφαιστειακό Λαφύστιον όρος ( εκτοξεύον λάας - λιθάρια - λάβα ), μας μεταφέρει τον πλαστουργό μύθο του Δευκαλίωνος και της Πύρρας, που πισώπλατα έριχναν στα μέρη μας « Λίθους » και ο Δίας μετάπλαθε σε ανθρώπους...Παράλιοι οικισμοί του Αγίου Κων/νου, των Καμένων Βούρλων - κι΄οριακά μόλις οι Θερμοπύλες - κλείνουν τη μακρινή των Εσπερείων Λοκρών θέαση...Ακριβώς νοτίως και αντίκρυ του Ελυμνίου - από τον όρμο του Θεολόγου, της απέναντι Μαλεσίνας, έως και τον όρμο της Λάρυμνας στα νοτιο-δυτικά, γεωγραφείται ο τόπος της Οπουντίας Λοκρίδος, της πνιγμένης σε Ομηρικές πολιτείες, κατά τους περιηγητές... Στα εσώτερα των ακτών δεσπόζουν οι κορυφές του Ησιόδειου Ελικώνα, ο πολύχρυσος πίσω των Μινύων Ορχομενός, οι ιστορικοί τόποι της Χαιρώνειας, των Λεύκτρων, της Θήβας και πλήθος άλλοι... Ο ορατός μας ορίζοντας, κλείνει πλέον στα νοτιο-ανατολικά, με τα σημερινά Λουκίσια - την ονομαστή αρχαία Ανθηδόνα - την απέναντι των Ευβοϊκών μας Αιγών - την Βοιωτική « εσχατόεσσα » του Ομήρου...
Επιλογικά... διαλέγω την εύστοχη ρήση ενός σπουδαίου δημοσιογράφου Τουριστικού Τύπου και Συγγραφέως - του αείμνηστου Γιάννη Κορίδη - ο οποίος μετά από μια τέτοια ανοιχτή που πραγματοποίησα στο κοινό ξενάγηση...μου είπε : « Εσείς εδώ στη Λίμνη δεν έχετε ανάγκη Μουσείων να κλείνετε την ιστορία σας... Γιατί όλος ο Τόπος σας είναι ένα απέραντο Μουσείο! »...
Δ.Α. - « Ελύμνιος »
Σημείωση : Σε πρώτη μορφή το κείμενο εμπνεύστηκε από την πανοραμική θέα της ταράτσας της νεο-εγκαινιασθείσης Μονάδος « LIMNI Boutigue Experience » και ο τοπογραφικός προσδιορισμός των ενδιαφερόντων σημείων ( τόπων, μνημείων, κτισμάτων κ.α. ) έγινε από την θέση εκείνη. Ωστόσο, τα ίδια υποδεικνυόμενα αξιοθέατα, παρατηρούνται σαφώς κι΄από άλλους χώρους ευρείας ομοίως θέασης ( ταράτσες, μπαλκόνια, ανωδομές και παράθυρα )...
Η φωτό : Πανοραμική άποψη της Λίμνης από τον λόφο του Προφήτη Ηλία ( Ανθής Αποστόλου ).