Ελύμνιος: ΙΔΟΝΤΕΣ ΦΩΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ!..

« ...μέμνηται και Σοφοκλής προς Πέτραις Ελυμνίαις...

 

Γράφει ο Δημήτρης Αποστόλου - « Ελύμνιος »

Ο Ξερόβραχος των Καναλακίων

Αγαπητοί αναγνώστες...θα μπορούσε ο τίτλος του σημερινού μου δημοσιεύματος να ήταν και... « Φώτα - ολόφωτα! »

( που καμιά σχέση δεν έχουν με το σκοτεινό εν πολλοίς διήγημα του Παπαδιαμάντη )...όπως  θα μπορούσε ο Βράχος της φωτογραφίας ( αν δεν τον προσέξατε και τόσο καλά...) να είναι ο Βράχος των Καναλίων της Λίμνης, που τούτες τις μέρες  ( το σωστότερο είναι τις νύχτες )...έλαμψε ιλαρά, χαρίζοντας την εντυπωσιακή φασμανταγορία του, αποσπώντας την αποδοχή εντοπίων κι΄επισκεπτών... πολλές « καρδούλες » και  « Likes » στις ηλεκτρονικές αναρτήσεις - μεταξύ τούτων φυσικά και την επικρότηση την δική μου...

                                    « Τραχίνιαι Πέτραι! »...

Ωστόσο...οι πιο παρατηρητικοί - που δεν ξεγελάστηκαν - θα διαπίστωσαν πως δεν πρόκειται για τον δικό μας Ξερόβραχο των Καναλακίων...αλλά - σειρά μου να σας πληροφορήσω - πως πρόκειται για απόκρημνο παραβούνι του Τυμφρηστού που δέσποζε στην πολιά αρχαιότητα πάνω απ΄ την πρωτεύουσα της Μαλίδας... Την πόλη που σημαδεύτηκε τραγωδιακά με το δραματικό ( κι΄αποθεοτικό ) τέλος του Ηρακλή!.. Την Τραχίνα!.. κάτω απ΄τις « Τραχίνιαις Πέτραις! » του Σοφοκλή... μια μεταγενέστερη του τραγωδού ( ως συγκεκριμένη έκφραση ) μυθολογική ερμηνεία, για τις « Τραχίνιαις Πέτραις ». Αυτές, που βλέπετε στη φωτογραφία...

                                    « Ελύμνιαι Πέτραι! »...

Μα εάν οι Τραχίνιες  Πέτρες συνδέθηκαν άρρηκτα με την συγκεκριμένη τραγωδία του Σοφοκλή « Τραχίνιαι » του 5^ου π.Χ.αι. που διασώθηκε εξ΄ολοκλήρου ( και φεστιβαλικά παίζεται ως τα σήμερα )...το Ελύμνιό μας και πάλι ατύχησε - μαζί και οι « Ελύμνιαις Πέτραις » ( ήτοι οι Καναλιώτικοι μεταγενέστερα - κι΄ως τα σήμερα - « Βράχοι » )...αφού η τραγωδία - πάλι του Σοφοκλή - « Ναύπλιος καταπλέων - Ναύπλιος πυρκαϊεύς », κρίμα!..δεν διασώθηκε...και μείναν μόνο σπαράγματα να μας προβληματίζουν και σχόλια : « ...μέμνηται και Σοφοκλής προς Πέτραις Ελυμνίαις...  και εν Ναυπλίω δράματι, νυμφικόν το Ελύμνιον...», με νυκτερινές περιπέτειες...με « παγάς υποπύρους »... με ολκία-πηδάλια... και τινα άλλα γριφώδη και δυσερμήνευτα...

                                   Πετρομάνι απ΄τα παλιά!..

Σαν δεν είχαν που να το ξεφορτώσουν όλο το πετρομάνι της Δημιουργίας που περίσσεψε...εκείνοι οι « νταμαρτζήδες αγγέλοι » ( και το γράφει ο χιουμορίστας Νίκος Τσιφόρος )...ήρθαν πάνω απ΄την Ελλάδα...και το ξεφόρτωσαν!.. Βουνά - κοτρώνια από ΄δω... βράχοι και πέτρες από ΄κει!.. Πέτρες, που σηματοδοτούσαν γεγονότα και τόπους... Και να μερικές απ΄αυτές που εύστοχα θ΄αναφέρω :

Συμπληγάδες Πέτρες - στο πέρασμα των Αργοναυτών... Φαιδρειάδες Πέτρες ( Ναυπλία κι΄Υάμπεια ) - τοπόσημα των Δελφών... Σκιρωνίδες Πέτρες ( αναμέσω Κινέτας-Μεγάρων) - παγίδες περαστικών... Γυρές Πέτρες αναμέσω Τήνου-Μυκόνου - που τιμωρημένος ναυάγησε ο Αίαντας ο Λοκρός...κι΄οι Αχαιές Πέτρες - κάτω στην Τριφυλία... κι΄οι Τραχίνιες Πέτρες του Σοφοκλή...κι΄οι Ελύμνιες Πέτρες - πάλι του ίδιου!..

                                       Λαλούσες Πέτρες...

« Μάντεις λίθοι » τις έλεγαν οι αρχαίοι...κι΄ο νέο-έλληνας Καρκαβίτσας να επιμένει ( σκιαγραφώντας τον Λιμνιώτη Γωβγίνα αυτός )... πως « στην Ελλάδα όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα βρεις κι΄από μια ιστορία! »... Γιατί το γράφω αυτό;.. Γιατί καλό είναι να φωτίσεις κάτι κι΄οπτικά ν΄αναδείξεις, όπως προχθεσινά μόλις τον Λιμνιώτικο « Βράχο » - που περιχαρής επικρότησα τους πρωτεργάτες και εμπνευστές ( ως και τους νυκτερινούς αεροχήματους ( των Drons ) φωτογράφους - μα και ακόμη καλύτερα είναι να γνωρίζεις... τι είναι αυτό που φωτίζεις...γιατί το φωτίζεις...και γιατί το προβάλλεις!.. Γιατί, αν είναι να το θαυμάζεις και μόνο - σαν ένα ας πούμε φανταχτερό πυροτέχνημα - αυτό δεν λέει πολλά και καλά...αν όμως σκύψεις πάνω του γνωστικά...τότε ο λαλών « Βράχος »...θα έχει να σου διηγηθεί πάρα-πολλά!..

                                 Χρονομηχανή παρελθόντος...

...Θα σου μιλήσει για τα παλιά - λίθινα χρόνια - των οχυρωμένων  πίσω του θηρευτών κυνηγών...για τα μυθικά χρόνια του βροντερού - « Βρόμιου » Διονύσου...θα σου μιλήσει για τις « Ελύμνιαις Πέτραις » του Ναύπλιου  Σοφοκλή...για ΄κείνες τις ξωτικές Ναϊάδες ( στο « Λειβράκι » Ανεράϊδες  ) τις Λειβηθρίδες...θα σου πει - πιο κάτω στο « Μπαλκονάκι » - για το θρόνο  που ανέβαινε ο « Πατήρ ανδρών τε Θεών » Ζεύς και ( κατά τον ευθυμολογούντα ιστορικό μας Μπελλάρα ) « ατένιζε στον Ευβοϊκό τα καράβια! »... Θ΄ακούσεις ακόμα μ΄ευαίσθητα ώτα...για τον Όσιο ασκητή - το Νεόφυτο Προσμονάριο - που άγιασε στην ερημία των Βράχων...θ΄ακούσεις τρομαχτικά ΄κείνο το βουερό σεισμό με την φοβερή κατολίσθηση που εξαφάνισε δια παντός το θρυλούμενο Μοναστήρι της Παναγίας των « Καναλίων »... Θ΄ακούσεις ακόμα - και θα παραξενευτείς - για το γραφικό εκκλησάκι του Αη-Θανάση με το ανεξήγητο προσηγόρημα « Βρομοπόδης»...για τα κρησφύγετα άντρα θ΄ακούσεις των επικυρηγμένων το πάλαι φυγόδικων και ληστών... θα γνωριστείς με τα οχυρώματα και τις τάπιες των παρτιζάνων της Εθνικής μας Αντίστασης...

                                   Αναβάσεις Υάκινθων!..

Ναι!..και καλά το διαβάζετε!..  Γιατί τα μόλις πρόσφατα χρόνια, φίλοι μας ορειβάτες... αναβάτες και καταβάτες αυτοί των κρημνών των απόρρωγων ...( σαφώς και φυσιολάτρες )... βαφτίσαν τους βράχους της αναρρίχησης με ονόματα λουλουδιών!.. « Αζαλέα », « Καμέλια », « Βουκαμβίλια », « Μανόλια », « Υάκινθος » κ.α. ( χωρίς και να θυμάμαι καλά στην προ ετών εκεί προσωπική μου εξόρμηση... κι΄ας μου το συγχωρέσουν οι φίλοι μου ορειβάτες κι΄ ανθόφιλοι )... Ωστόσο εγώ πάνω σε τούτων των Μνημειακών Βράχων τα παν-αγάλματα  θ΄αποθανάτιζα - σαν σ΄ένα « Υποθηκοφυλάκειο Πέτρινο » ονόματα Ιστορικά κι΄ Ιερά, που θύμισαν και που τίμησαν - που διασώσαν Αρχειακά τούτο τον όμορφο Τόπο!..

ΟΜΗΡΟΣ...ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ...ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ...ΣΟΦΟΚΛΗΣ...ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ...ΠΟΜΠΩΝΙΟΣ...ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ...ΚΟΡΝΑΡΟΣ... όλοι αυτοί, καταγραφείς κι΄απομνημονευτές...των καιρών παλαιότεροι...

                                       Φώτα - ολόφωτα!...

Έτσι σχολίασα στην αρχή. Και δεν το παίρνω πίσω. Τα φώτα του Προφήτη Ηλία στην επιζεφύρια δύση, που εικονικά ( σχεδόν )  αναπλάθουν τη νύχτα τα  παραπλήσια βυζαντινά « Καστριά »...και τα φώτα τώρα του « Βράχου » στο Λεβάντε και Απηλιώτη... χαρίζουν στη μικρή λιλιπούτεια πολιτεία του εύδοξου Ελυμνίου μας...μια αλλοδιάστατη παρασημαντική ενός ξέχωρου - υπερβατικού - επέκεινα Κόσμου!.. Και τυχεροί - δεν το ΄χουμε καταλάβει - όσοι που ζούμε μέσα σ΄αυτόν!.. Μέσα σε « Φως ιλαρόν - ( του « επιλύχνιου ύμνου » αυτό ) - αγίας δόξης! »... Συγγνώμην που τα βλέπω τόσο ρομαντικά - ( οι ρεαλιστές έχουνε αλλιώτικη γνώμη ) -...αλλά εμένα - « παρμένο » - έτσι με γέννησε η Μοίρα κι΄η Μάνα μου!.. Ρομαντικά « άρρωστο »  -  με μετάσταση κι΄όλας!..  Ως εκ τούτου λοιπόν... των συναναστροφών και της τύρβης « κλινήρη » απέχοντα...των δε  ψυχικών και γκαρδιακών  σναισθηματισμών... α θ ε ρ ά π ε υ τ ο  και μονίμως  α γ ι ά τ ρ ε υ τ ο!!..

                                                               

Γειά σας!.. Δ.Α. - « Ελύμνιος ».