ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ

 

Γράφει ο Δημήτρης Αποστόλου - « Ελύμνιος »

 

« Τέμνει κεφαλήν χειρ μιαιφόνος ξίφει, του χείρα θέντος εις κεφαλήν Κυρίου...»...

29 Αυγούστου...και το γραφικό εκκλησάκι του αη-Γιάννη των Κατουνίων - στο μικρό γιαλό με τα άσπρα χαλίκια - γιορτάζει για χρόνια την « Αποτομή της Τιμίας Κεφαλής Ιωάννου του Βαπτιστού και Προδρόμου »...

Το άγιο ιστορικό

« Φωνή βοώντος εν τη ερήμω » ο Πρόδρομος του Κυρίου και Βαπτιστής...στη σκοτεινή τώρα κι΄ανήλιαγη φυλακή του σκληρού τετράρχη Ηρώδη Αντίπα...του βασιλιά που προσβλήθηκε κατακριτικά από τον Ιωάννη, για ΄κείνη την άνομη σχέση του με την Ηρωδιάδα - την γυναίκα του αδερφού του... Και καθώς η ξελογιάστρα της κόρη Σαλώμη, λικνιζόταν φιλήδονα στο χορό ( « επτά πέπλων » τον θέλει ο Όσκαρ Ουάιλντ ) πυροβολώντας αισθητικά με το σώμα της, αναμέσω τοπαζιών και αμέθυστων!.. ήταν που το κεφάλι τώρα του έγκλειστου Πρόδρομου ( με δολοπλοκίες της μαμάς της Σαλώμης, Ηρωδιάδος )...τέθηκε ως αντίδωρο προσφοράς - και μάλιστα σε ασημένιο πολύτιμο δίσκο - αλλά που πιο πολύτιμη απ΄τον δίσκο, ήταν η Τίμια Κεφαλή - αυτή του Προδρόμου!..

Άλλος για τα Κατούνια!..

« Άλλος για τον αη-Γιάννη! »...και φωνάζαν οι βαρκαρέοι κι΄οι καϊκτζήδες από την Κεντρική Προκυμαία της Λίμνης, παραμονή της Γιορτής του αη-Γιάννη, αλλά κι΄ανήμερα... προσκαλώντας τους ευσεβείς πανηγυριστές σ΄ένα πλωτό - γραφικό ταξιδάκι!.. Βάρκες, πανάκια, λατίνια, ευέλικτα κότερα, πλεούμενα και μηχανοκίνητα...το ανθρωπομάνι στο αδιαχώρητο μέχρι τις κουπαστές!.. Γυναίκες με ευωδιαστούς βασιλικούς , σγουράτους και κανελάτους... αγόρια, κορίτσια, κοπέλες με τα γιορτινά τους φορέματα και μ΄ανθοφόρα μπουκέτα ...όλα στη χάρη τ΄αη-Γιάννη!.. Κι΄οι ΄λιοψημένοι βαρκάρηδες να στολίζουν τις βάρκες τους με κλάδους μυρτιών...κι΄όλα τα κοτεράκια τότε του « ΝΟΛ » σ΄ επίσημο-γιορταστικό στολισμό...Σινιάλα και παντιαρόλια, σημαίες και σημαιάκια...ο « Άλκης, το « Δελφίνι », ο « Πειρατής », κι΄ο λιλιπούτειος ο « Αφρός »... Από κοντά κι΄ οι βαρκαλάδες-μπενζίνες, όπως κι΄οι καραβόβαρκες...κι΄ο « Άγιος Σώζων » - ( τρεχαντηράκι κομψό )... να κάνει φορές - ( δυό φορές ) - την διαδρομή, για το πιστό του αη-Γιάννη κομβόϊ!.. Χρόνοι παλιοί και ρομαντικοί...στιγμές που αναθυμόμαστε, με λυρισμούς και με ρίγη!.. Γιατί ζωή - όχι! - δεν είναι καν΄τα χρόνια που πέρασαν...παρά στιγμές που ζήσαμε - και δεν πέρασαν!.. Στιγμές νεανικές - αισθαντικές - που αρωματίσαν το παρελθόν, κρυμμένες σήμερα σ΄υπόηχους κι΄απόηχους των σκοτεινών κατωγειών μας της μνήμης!..

« Ήτανε μια φορά μάτια μου...

κι΄έναν καιρό... ( μια όμορφη καραβόβαρκα - με το τριγωνικό λατίνι πανάκι της )... να σε χαρώ!..». Μα τούτη η βάρκα - άδικη μοίρα!.. όχι!.. δεν ήτανε για χαροποιές και μυρσίνες...δεν ήταν για προσευχές και λιβανωτούς...δεν ήτανε για ύμνους δοξαστικούς και τροπάρια!.. Γιατί - όχι! δεν έφτασε ποτέ στο ευλογημένο προσκύνημα!.. όχι! - δεν λειτουργήθηκε στον αη-Γιάννη ποτές!.. Γιατί - τώρα ναι! - κάποιος θαλασσοδαίμονας παραμόνευε, λίγο πιο πέρα απ΄την « Ελίτσα », εκεί κάτω απ΄τον « Κορμλό »... Κι΄ήτανε λέγαν ο ύπουλος ύφαλος « Καλαφάτης » που πάντα προσέχαν οι παράκτιοι ναυτικοί...κι΄ήτανε λέγαν μια στιγμιαία ριπή - ένα ανεμοσίφουνο απ΄τη ρεματιά του « Κορμλού » που παρα-φούσκωσε το πανάκι της βάρκας...και το τέλος κατέφτασε για πλεούμενο κι΄επιβάτες μοιραίο - φρικτό!.. Λέγαν... πως το ραγάνι τους ξούργιασε στα βαθειά και πνίγηκαν όλοι... ή πάλι λέγαν... ότι συγκρούστηκαν πάνω στον ύφαλο κι΄ελάχιστοι ( είπαν ) σωθήκαν!..

Βουρκώσανε από πάνω ωστόσο τα βουναλάκια του επταλόφου « Κορμλού » μαζί με την ταπεινή θαμνοδάσωση κι΄ αγριάδα... Χοχλακίσαν θλιβά τα χάλαρα του μικρού γιαλού, οι βρωμοκαρυές φυλλουρίσαν απ΄έξω - μαζί και οι αρμυρίδες.. Και σηκώθηκε μέγας ο θρήνος - θλιβός... κι΄έχυσαν μαύρα δάκρυα οι συγγενείς κι΄οι δικοί τέρμα καλοκαιριού - ξαναμάτωσε από ψηλά κι΄ο ίδιος αη-Γιάννης...κι΄όλος ο κόσμος μαζί της μικρούλας πολίχνης!..

Παραμονή, ή ανήμερα;.. δεν το γνωρίζω...( μα δεν έχει και ξέχωρη σημασία )...Αναλογίζομαι μόνο πως οι αδελφοποιτοί Σκιαθίτες, επιβάτες κι΄εκείνοι - εορταστές του « Χριστού στο Κάστρο » του κυρ-Αλέξανδρου...στάθηκαν τυχεροί!..( Της πένας του « Κοσμοκαλόγερου » - άτυχο... φαίνεται πως στάθηκε το « Παπαδιαμαντικό μας Ελύμνιο! » )...

Δ.Α. - « Ελύμνιος »

Σημείωση :

Το τραγικό εν πολλοίς, άγνωστο ( σήμερα ) γεγονός, που ανάγεται προς τα τέλη του προ-περασμένου αιώνα ( χρόνια « Παπαδισαμαντικά » ), μεταφέρανε ισχυρές παραδόσεις της παλιάς Λίμνης... Ο γράφων το άκουσα μικρός « παραμυθικά » από την 93χρονη ( τότε ) προμάμμη μου Μαριγώ Γαρυφάλλου, ενώ παράλληλη διασταύρωση ( σήμερα ) έγινε και με ενθυμήματα του καλού φίλου Ανδρέα Πέρη - από ενθυμήματα κι΄αυτός του πατέρα του - Ευάγγελου Παπαγεωργίου.

Η φωτό ( του Διαδικτύου ) που παραλληλίζεται ( σχετικά ) με το παλιό Λιμνιώτικο κακοπάθημα, προέρχεται από το τραγικό ναυάγιο στην Γεωργούπολη Χανίων το 1972, που βρήκαν τραγικό θάνατο 21 νέα κορίτσια, θρηνήσαν 21 νοικοκυριά...και μαζί τότε όλη η Κρήτη!..