Kι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ'την τύχη ή τις αντιξοότητες,αλλά απ'αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό " Τάσος Λειβαδίτης

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2025

«Και έβαλον κλήρον» – Μια πορεία ζωής σε στίχους, του Γιάννη Πλέρου, από την Τσούκα Ευβοίας

"Να ’χει το όνειρο φωλιά
στης ροδαυγής τα φύλλα
και με κλωστή αέρινη
να πλέκει την ελπίδα!"

Γ. Πλέρος


 

 

 

 

 

«Και έβαλον κλήρον» – Το βιβλίο του Γιάννη Πλέρου

Πριν από μερικά χρόνια, ένας συνδημότης μού χάρισε ένα βιβλίο 60 σελίδων, στο οποίο είχε αποτυπώσει σκέψεις είκοσι χρόνων. Τον ευχαρίστησα και τον παρότρυνα να το παρουσιάσει στο κοινό και να το διαθέσει σε βιβλιοπωλεία. Η απάντησή του ήταν ξεκάθαρη:
«Όχι… Δεν θέλω τέτοια. Αυτό είναι μόνο για μένα και το δωρίζω σε ανθρώπους που εκτιμώ».

Σεβάστηκα την επιθυμία του. Γιατί, πράγματι, υπάρχουν άνθρωποι που κουβαλούν μέσα τους ολόκληρους κόσμους, αλλά δεν νιώθουν την ανάγκη να τους διαλαλήσουν.

Ένας από αυτούς είναι ο κ.Γιάννης Πλέρος, ένας απλός και ταπεινός άνθρωπος , λόγιος, από την Τσούκα Ευβοίας, που γεννήθηκε το 1938 και σήμερα, στα 87 του χρόνια, μας χαρίζει ένα κομμάτι από την ψυχή του.

Δεν αναζήτησε ποτέ τη δημοσιότητα. Δεν έγραψε για να φανεί. Έγραφε για να ανασάνει. Στο μικρό του τετράδιο, στις ώρες της ησυχίας, κατέθετε σκέψεις, όνειρα, παράπονα και ελπίδες. Με μόνη του «εκπαίδευση» μέχρι τη Β΄ Γυμνασίου, αλλά με νου αεράτο και βλέμμα οξυδερκές, γέμισε σελίδες με λόγια που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά.

Κι ύστερα από χρόνια προτροπών, παιδιών και εγγονιών, εκείνο το τετράδιο έγινε βιβλίο. Έγινε «Και έβαλον κλήρον», μια  συλλογή πεζού και ποιητικού λόγου, που δεν είναι απλώς λόγος – είναι η ζωή ενός ανθρώπου που έμαθε να βλέπει το μεγαλείο στα μικρά, την αλήθεια στο απλό, την ελπίδα στο δύσκολο.

Αυτό το βιβλίο είναι ένας φόρος τιμής σε μια γενιά που σιώπησε πολύ, αλλά σκέφτηκε βαθιά. Κι ίσως, μέσα στα γραφόμενά του, να βρει ο καθένας ένα κομμάτι από τη δική του ψυχή...

Α.Λ.

 

Εξώφυλλο:Θάνος Καυκαλέτος

Επιμέλεια :Μαρία Πλέρου ,Κατερίνα Κλωτσοτύρα

 

Ενδεικτικά αποσπάσματα από το βιβλίο:


Στου κόσμου την ανηφοριά

Στου κόσμου την ανηφοριά
αγκωμαχά η ελπίδα,
παγιδευμένη στη σκιά
του εκάστοτε μεσσία…!

Μοιάζει με πλοίο π’ άπειρο
στη θύελλα στη μπόρα,
ψάχνει λιμάνι απάγγειο
στο μάτι του κυκλώνα…!

Δεν έκαμε μια αμπολή
να ’χει μια όαση μικρή,
μη μαραθούν τα όνειρα
σαν πέσει ανηφοριά…

Τη θαλπωρή αποζητά
μέσα στις ψευδαισθήσεις,
επιρρεπής στο δίλημμα
δε βλέπει τις παγίδες…

Τι, μες την αίσθηση της χίμαιρας!
το βλέφαρο νυχτώνει
γίνεται ορφνός ο ορίζοντας
και τ’ όνειρο παγώνει!

Και πουθενά ελιάς κλαδί
για να λαλεί τ’ αηδόνι
μονάχα φάντα απέραντη …
κι όπ’ ακουμπά πληγώνει…

31/8/2008

 

Επαίρονται

Επαίρονται οι επίγονοι που πέτυχαν να ρίξουν
πατρίδα και λαό βορά στο κλαμπ των τοκογλύφων
καθώς ο λαός δε συναινεί στον εξανδραποδισμό
Τον εγκαλούν για έλλειμμα πατριωτικό
αυτοί που δεν αξίζουνε των τέτοιων του μια τρίχα
και που τη μάνα τους πουλάν για πλούτο κι εξουσία!

Υπηρετώντας πρόθυμα κάθε ξενοκρατία!
στις αποσκευές τους κουβαλούν χιλιάδων χρόνων πείρα
στον δόλο και στην ίντριγκα και την ξενοδουλεία
απ’ τους πολέμους των Περσών
ως τα σημερινά βαμπίρ, στη διεθνή μαφία!

Αυτή η κλίκα που γεννά αιώνες και αιώνες
εξωνημένα ανδρείκελα κι αδίστακτους προδότες,
τολμά περιφερόμενη στους προστάτες της την αυλή
να διασύρει τον λαό και να τον λοιδορεί.

23/10/2011

 

Πώς να ταξιδέψουν τα όνειρα των παιδιών…
τα σκοτώνουν κάθε μέρα τα πυραυλικά
και αντιαεροπορικά συστήματα…!
Πώς να μπορέσει να δει το καλοκάγαθο
μάτι του σύμπαντος τα πλάσματά του
εδώ στη Γη…!
Το αιχμαλωτίζουν πριν προλάβει να μπει
στη γήινη ατμόσφαιρα οι χαφιεδοκάμερες…

18/3/2008

 

Ασφυξία

Άδικα μοχθούν τα χελιδόνια
ψάχνοντας για λίγο χώμα κι ένα μικρό άχυρο
για να χτίσουν τη φωλιά τους,
πάνω στης Άνοιξης το χαμόγελο!

Πού να βρεθεί μια σταγόνα δροσιάς
για να ζυμώσουν!

Στέγνωσε τα ράμφη η ξηρασία…
και τα παιδιά (αθεράπευτα αισιόδοξα),
περιμένουν την Άνοιξη που δεν έρχεται…

πού μελτεμάκι για να τη φέρει!
πού να σταθεί!
και πού να αποθέσει την ελπίδα,
για να ακουμπήσουν των παιδιών τα όνειρα!…

πού να βρεθεί ένας κόκκος σταριού
να τσιμπολογήσουν τα πουλιά!
πού ένα λουλούδι! Ένα κλαδί ελιάς!
και των φύλλων το θρόισμα το γαλήνιο!

Ως ηφαιστειακή λάβα η Έριδα εκπορεύεται
από ένα άκρως διαβρωμένο
πολιτικοκοινωνικοθρησκευτικό σύμπλεγμα
και κατακλύζει τα πάντα…

Και η στάθμη διαρκώς ανεβαίνει.
Ασφυκτιούν οι Εποχές!
Πνίγονται μες στις σαβούρας το βόρβορο
οι εναλλαγές!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Tα σχόλια οσο το δυνατόν φιλτράρονται ως προς το ύφος και το ήθος τους.
Kάθε υβριστικό ,προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται .
Εγκρίνονται μόνο τα μηνύματα στα οποία εκφράζονται υγιείς απόψεις.
Ο κάθε σχολιαστής υπογράφει ηλεκτρονικά το σχόλιο του και είναι υπεύθυνος έναντι των νόμων.
Το ΜΑΝΤΟΥΔΙ NEWS δεν ενστερνίζεται και δεν φέρει καμία ευθύνη για όσα γράφουν οι αναγνώστες στα σχόλια τους.