50 χρόνια μετά ....στους Αγίους Αποστόλους !

Το γραφικό ξωκλήσι των Αγίων Αποστόλων στο Μαντούδι Ευβοίας αποτελεί έναν τόπο με ιδιαίτερη ιστορική  σημασία.  Κάθε 29 Ιουνίου ημέρα γιορτής των Αγίων Αποστόλων ήταν πανηγύρι για όλο το Μαντούδι και προπαντός των αγροτικών οικογενειών που είχαν τάμα κάθε χρόνο  να μαγειρέψουν, τα παλιότερα χρόνια το παραδοσιακό βοδινό στιφάδο, η στα νεώτερα το παραδοσιακό στρώσιμο "χοντρό με μακαρόνια" στο καζάνι, η τις νηστίσιμες μέρες ρεβιθάδα με μανέστρα και στη συνέχεια γλέντι και χορό.

Το  εκκλησάκι είναι χτισμένο "στους πρόποδες του "Ιερού βουνού"πάνω σε πηγή αναβλύζουσα γάργαρο νερό που διοχετεύεται έξω από τον ναό με φυσική ροή στη πέτρινη βρύση.  Είναι αφιερωμένο σε θεότητα των υδάτων, της φύσης, η των Νυμφών Ιωνιάδων αφού στη περιοχή μας η κατοίκηση έγινε από Ιωνικά φύλα, από την εποχή του Χαλκού.

 

Το αρχικό εκκλησάκι ήταν λιτό βυζαντινό και είχε χτιστεί πάνω σε απομεινάρια αρχαϊκού ναού, από το 4ο αιώνα μ.χ. Η σημερινή του μορφή είναι από την τελευταία μοντέρνα ανακαίνιση του 1979 και η πέτρα που χρησιμοποιήθηκε ήταν από το σπίτι του Αλέκου Τζίντζου ,στην πλατεία της Αγίας Τριάδος.

Αρχαϊκός μαρμάρινος κίονας που βρέθηκε το 1975 . Μεταφέρθηκε για φύλαξη στον Συν/μό και σήμερα βρίσκεται στο Δημαρχείο Μαντουδίου με την ελπίδα όταν γίνει η ανακαίνιση του διατηρητέου κτιρίου ΜΕΓΑΛΗ ΟΙΚΙΑ να μεταφερθεί εκεί!

Για την Ιστορία

Ήταν το καλοκαίρι του 1975, όταν μια παρέα 15-20 εφήβων από το Μαντούδι, γεμάτοι ενθουσιασμό και αγάπη για τον τόπο μας, πήραμε την πρωτοβουλία να καθαρίσουμε τον χώρο μέσα και γύρω από το γραφικό ξωκλήσι των Αγίων Αποστόλων. Μαζί μας ήταν και ο νεοχειροτονημένος τότε π.Παύλος, ένας νέος ιερέας με όραμα, που υπηρέτησε με αυταπάρνηση το τόπο μας επί 25 χρόνια και μετά  έμελλε να γίνει ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης.

Στις εργασίες καθαρισμού του αύλακα της  Βρύσης προς το ποταμό Κυμασιώτη καθώς απομακρύναμε τα χόρτα και τις πέτρες, μέσα στη καλοκαιρινή ζέστη, ήρθε στην επιφάνεια ένας αρχαίος μαρμάρινος κίονας. Αποδείχθηκε ότι ήταν κατάλοιπο αρχαίου ναού πριν τον 4ο αιώνα μ.χ. όταν με διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου για την εγκαθίδρυση του χριστιανισμού σε όλους τους αρχαιοελληνικούς ναούς χτίστηκαν εκκλησίες ,έκλεισαν οι Φιλοσοφικές Σχολές και απαγορεύτηκε η τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων...

Μια ανάμνηση

Μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία καθαρισμού, θυμήθηκα ένα μικρό κλωναράκι φτελιάς  που είχε φυτρώσει δίπλα στο αυλάκι της πηγής προς το ποτάμι. Τότε, ετοιμάστηκα να το κόψω, όπως και τα υπόλοιπα χορτάρια, αλλά κάτι με σταμάτησε. Το κοίταξα και το άφησα εκεί, αβίαστα, για να υπάρξει! Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά, αυτό το κλωνάρι έχει γίνει ένα θεόρατο δέντρο. 

Στέκει περήφανο, σαν φύλακας των αναμνήσεων!

Δεν είναι απλά ένα δέντρο – είναι ο ζωντανός φορέας των εφηβικών μας χρόνων, της πίστης, της συλλογικότητας, και της απλότητας μιας εποχής που πέρασε αλλά δεν ξεχάστηκε.Πενήντα χρόνια μετά, κάθε φορά που επισκεπτόμαστε το ξωκλήσι, αντικρίζουμε εκείνο το θεόρατο πλέον δέντρο της φτελιάς. Ψηλό, περήφανο, στέκει σαν σύμβολο των εφηβικών μας χρόνων, της πίστης, της αγνότητας και της δύναμης που έχει ο χρόνος να ριζώνει τις αναμνήσεις μας βαθιά μέσα στο χώμα!   

Το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων δεν είναι για μας απλώς ένα εκκλησάκι. Είναι κομμάτι της ψυχής μας. Είναι η μυρωδιά του φρέσκου χόρτου, οι φίλοι, τα γέλια , τα γλέντια, τα τραγούδια ,οι εκδρομές ,η μορφή του π.Παύλου, η δροσιά του ποταμιού, και εκείνη η φτελιά – ένα συμβολικό, ριζοβολημένο "ευχαριστώ" για όλα όσα ζήσαμε εκεί.

Α.Λ

 

 ΔΕΙΤΕ :