Η συνέχεια των εργασιών ανάπλασης της Πλατείας Μαντουδίου αποκάλυψε και το υπόλοιπο υπόγειο τμήμα του ιστορικού Μυλαύλακα ,που χρονολογείται στο τέλος της Ελληνιστικής, αρχές Ρωμαϊκής περιόδου μήκους 2,5 χιλιομέτρων, αυτού του κολοσσιαίου έργου για την εποχή του ,αφού με φυσική ροή και κλίση μόλις 1,5% μετέφερε νερό από την θέση "Δέση" του ποταμού Κηρέα στον Νερόμυλο και στη συνέχεια στον αρχαίο οικισμό"ΜΕΘΩΝΗ"(Α.Ριτσώνης) και τις καλλιέργειες του κάμπου.
Χάρτης περιοχής με αρχαίες θέσεις (Αγ.Ριτσώνης)
Ο οικισμός αυτός εντοπίζεται με πλήθος αρχαιολογικών θραυσμάτων ,λείψανα κτιρίων και κεραμική από την Γεωμετρική και Αρχαϊκή περίοδο (Κ.Βέττας). Γεωμετρική περίοδος 1000 – 700 π.Χ. Αρχαϊκή περίοδος 700 – 480 π.Χ Ελληνιστική περίοδος 323 π.Χ. - 31 π.Χ
Άλλες αναφορές ονομάζουν τον οικισμό ως Αρχαία Κούμη (οικισμός εκτός των τειχών ) . Στην ενεπίγραφη πλάκα επίδοσης των Κηρινθίων που βρέθηκε στην περιοχή μας και χρονολογείται το 380π.χ. και σήμερα βρίσκεται στο Δημαρχείο Μαντουδίου ,αναφέρεται το όνομα, ( ΥΠΟΚΛΗΣ ΦΙΛΟΚΡΑΤΟΥ) που πιθανόν να σχετίζεται με τις αποικίες της Μεγάλης Ελλάδας στην Ιταλία!
Ο ιστορικός Μυλαύλακας είναι ένα μέρος της τοπικής μας ιστορίας και πιθανόν στο μέλλον να αποτελέσει αφετηρία περαιτέρω έρευνας στην διαχρονική ιστορία της περιοχής από τους προϊστορικούς χρόνους έως σήμερα.
Στόχος ήταν να σωθεί ένα τμήμα και να γίνει εμφανές στην πλατεία ,ώστε να εγείρει το τοπικό αίσθημα της νέας γενιάς , ενσωματώνοντας άγνωστες πτυχές ,της μεγάλης ιστορίας του τόπου μας!
Το Αρχαιολογικό αυτό Εύρημα είναι πολύ σημαντικό και θα πρέπει να αξιολογηθεί με προσοχή ,προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν θα πρέπει να σταθούμε για αυτό το κολοσσιαίο υδρευτικό έργο στο γεγονός ότι προοριζόταν για το πότισμα των καλλιεργειών και τούτο διότι η περιοχή είχε πλούσιες βροχές και συνήθως τέτοια έργα είναι επιφανειακά και ασκέπαστα ,το συγκεκριμένο έργο μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ήταν για την ύδρευση οικισμών ,έτσι λοιπόν έχουμε το πέρασμα μέσα από σημερινό οικισμό του Μαντουδίου ,- όπου τα μέχρι σήμερα Αρχαιολογικά ευρήματα μας λένε ότι κατοικείται από χιλιάδες χρόνο πριν ,- πορεία προς την περιοχή Πορτάρα - το τοπωνύμιο Πορτάρα είναι συνδεδεμένο με κατασκευές της Ρωμαϊκής περιόδου ,όπου ήταν η Είσοδος σε μία σημαντική περιοχή , όπως Ιερό , Μνημείο , κ.λ.π. - εν συνεχεία όπως μας αναφέρει ο Αρχαιολόγος μας Αγ. Ριτσώνης, στον Αρχαίο οικισμό Μεθώνη και εγώ προσωπικά εκτιμώ ότι κατέληγε στο σημερινό λιμάνι Κυμάσι / Κουμάσι , που ή δικιά μου θεωρία θέλει να είναι το λιμάνι της Αρχαίας Κούμης ,βέβαια θα πρέπει να εξετάσουμε με πολύ προσοχή και την θέση της αφετηρίας αυτού του έργου ,δηλαδή εάν ξεκινούσε από πηγές πόσιμου νερού . Προσωπικά εκτιμώ ότι ίσως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κολοσσιαίο έργο των Ρωμαίων , ύδρευσης των οικισμών της περιοχής ,διότι μπορεί η περιοχή να είχε πολλές βροχές αλλά οι πηγές με δροσερό πόσιμο νερό να ήταν λίγες και αυτές θα πρέπει να τις αναζητήσουμε μέχρι το σημερινό Προκόπι και πιθανόν στις Αρχαίες Πηγές της Αρέθουσας , όπου ο Στράβων μας αναφέρει τον χρησμό του Μαντείου για τους Αιγείτες ( κατοίκους των Αρχαίων Αιγών ) και βέβαια εκεί κοντά και τα ορυκτοφόρα Πεδία . Εκτός λοιπόν από το παραπάνω Αρχαίο κολοσσιαίο Ρωμαϊκό έργο που μπορεί να μας οδηγήσει στην Αρχαία ΕΥΒΟΪΚΉ ΧΑΛΚΙΣ ( στους Ρωμαϊκούς χρόνους η Χαλκίς βρισκόταν κοντά στο Εύριπο) , πολύ σημαντική είναι η Επιγραφή που αναφέρει << ΥΠΟΚΛΗΣ ΦΙΛΟΚΡΆΤΟΥ >> καθώς έχουμε την αναφορά του Στράβωνα ότι την ΚΎΜΗ στην Κάτω Ιταλία την δημιούργησαν ο << ΙΠΠΟΚΛΗΣ >> από την ΚΟΎΜΗ και ο ΜΕΓΑΣΘΈΝΗΣ από την ΧΑΛΚΙΣ / ΧΑΛΚΊΔΑ , άρα λοιπόν οι ΚΟΥΜΑΊΟΙ και οι ΧΑΛΚΙΔΕΊΣ ζούσαν πολύ κοντά κατά τον 8-7 ο αιώνα π.χ.. Η εκτίμηση μου λοιπόν είναι ότι το Αρχαιολογικό αυτό εύρημα με την ονομασία Μυλαύλακας είναι πολύ Σημαντικό και θα πρέπει να προστατευτεί ,καθώς μπορεί να μας οδηγήσει στην Αποκατάσταση της Ιστορικής Αλήθειας για την Ιστορική περιοχή του ΚΗΡΈΑ ,που ήταν σημαντικό τμήμα της Αρχαίας ΕΎΒΟΙΑΣ όπου δημιουργήθηκε ο Μοναδικός ΕΥΒΟΪΚΌΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌΣ και το ΕΥΒΟΪΚΌ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ , που υπήρξαν τα Βασικά Στοιχεία δημιουργίας κάθε Πολιτισμού στον Μεσογειακό Χώρο .
ΑπάντησηΔιαγραφή