Ο Άρης Λουπάσης για την ταινία "Καποδίστριας" ,του Γιάννη Σμαραγδή

Γράφει ο Άρης Λουπάσης

Είδα την ταινία "Καποδίστριας" του Γιάννη Σμαραγδή, με την καρδιά ανοιχτή και με διάθεση να την ακούσω πριν τη σταθμίσω.

Την προσέγγισα όπως προσεγγίζει κανείς μια αφήγηση που ζητά πρώτα να ακουστεί και ύστερα να κριθεί.

Αυτό που μου άφησε ήταν μια βαθιά αίσθηση σιωπής, σεβασμού και έντονης συγκίνησης αλλά και η αίσθηση ότι παρακολούθησα κάτι που με άγγιξε ουσιαστικά και με εντυπωσίασε σε βάθος.

Έχουν ειπωθεί πολλά για τον τρόπο με τον οποίο η ταινία προσεγγίζει το ιστορικό της πρόσωπο. Για μένα, αυτή η επιλογή λειτουργεί ως μια συνειδητή, ποιητική στάση. 

 

Ο σκηνοθέτης πέρα από τα ιστορικά γεγονότα, εστιάζει στο εσωτερικό βάρος ενός ανθρώπου που κουβάλησε στις πλάτες του ένα κράτος πριν ακόμη γεννηθεί. Το βάρος αυτό αποτυπώνεται με βλέμματα, παύσεις και σιωπές, δημιουργώντας μια εμπειρία που παραμένει έντονα χαραγμένη μέσα μου.

 

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον Γιάννη Σμαραγδή, έναν πολυβραβευμένο δημιουργό με πορεία αναγνωρισμένη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Η διαδρομή του στον κινηματογράφο συνδέεται σταθερά με μεγάλα ιστορικά πρόσωπα και καθοριστικές στιγμές του ελληνισμού. 

 

Με βαθύ σεβασμό και αίσθηση ευθύνης, εστιάζει σε μορφές που σημάδεψαν την Ιστορία, φωτίζοντας το ανθρώπινο αποτύπωμά τους και αφήνοντας έντονο το αποτύπωμα της προσωπικής του ματιάς. 

 

Η προσέγγισή του μοιάζει περισσότερο με κατάθεση ψυχής παρά με απλή αναπαράσταση γεγονότων.

Η ταινία διαθέτει μια λιτότητα που λειτουργεί υπέρ της αφήγησης. Αφήνει χώρο στον θεατή να σκεφτεί, να νιώσει, να σταθεί απέναντι σε έναν άνθρωπο μόνο, αυστηρό, βαθιά ηθικό, συχνά παρεξηγημένο.

Η ερμηνεία του πρωταγωνιστή υπηρετεί ακριβώς αυτό, μια μορφή συγκρατημένη, εσωτερική, που μιλά περισσότερο με το βλέμμα παρά με τον λόγο και ενισχύει ακόμη περισσότερο τη δυνατή εντύπωση που αφήνει η ταινία.

 

Ξεχώρισα ιδιαίτερα την ατμόσφαιρα της ταινίας. Η εκπληκτική μουσική του σημαντικού Έλληνα συνθέτη Minos Matsas και οι εικόνες λειτουργούν σαν τελετουργία μνήμης. 

 

Η εμπειρία θυμίζει μια βιογραφία που μετατρέπεται σε συλλογική ανάμνηση, σε μια ιστορία που αφορά όλους και μένει μέσα σου αρκετή ώρα μετά την προβολή. Εκεί εντοπίζεται και η δύναμή της, στη συγκίνηση, στην ευαισθησία, στη συναισθηματική αλήθεια που διαπερνά κάθε σκηνή.

Ο Καποδίστριας αποτελεί μια ταινία που ζητά να τη νιώσεις και αξίζει να τη δεις γιατί προσφέρει κάτι σπάνιο, μια ουσιαστική κινηματογραφική εμπειρία που συνδυάζει Ιστορία, συναίσθημα και μνήμη.

Φεύγοντας από την αίθουσα, η αίσθηση που έμεινε μέσα μου ήταν πως συνάντησα έναν σπουδαίο άνθρωπο. Και αυτό, για μένα, αποτελεί πάντα το μεγαλύτερο επίτευγμα της τέχνης

.

Το γεγονός ότι ο Δήμος μας, ο Δήμος Ελληνικού-Αργυρούπολης, την 1η Φεβρουαρίου 2026, με πρωτεργάτη τον Δήμαρχό μας Γιάννης Κωνσταντάτος, θα πραγματοποιήσει τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του εμβληματικού αυτού Έλληνα και παράλληλα την μετονομασία της Πλατείας Δημαρχείου σε Πλατεία Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, καθώς και ένα αφιέρωμα στον πολυβραβευμένο σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή, ακριβώς σε αυτή τη χρονική στιγμή, με γεμίζει ιδιαίτερη υπερηφάνεια και συγκίνηση.

 

Μια πράξη υψηλού συμβολισμού που ενώνει Ιστορία, μνήμη και πολιτισμό, τιμά πρόσωπα που άφησαν βαθύ αποτύπωμα στον τόπο και επιβεβαιώνει έμπρακτα τον σεβασμό του Δήμου μας απέναντι στις μεγάλες μορφές του ελληνισμού.

Άρης