Δεν ήταν μόνο ένα αυτοκίνητο. Ήταν ο σύνδεσμος ανάμεσα στα χωριά, ο μεταφορέας ελπίδων, ο συνοδοιπόρος σε χαρές και λύπες. Ένα σύμβολο εξέλιξης, σε μια εποχή που όλα άλλαζαν αργά και σιωπηλά.
Κι όμως, η ιστορία δεν σταμάτησε εκεί.
Η ίδια άδεια ταξί, αυτό το μικρό χαρτί με τόσο μεγάλη αξία, πέρασε από πατέρα σε γιο, και σήμερα, σχεδόν έναν αιώνα μετά, συνεχίζει να ζει στα χέρια της τρίτης γενιάς. Ο Κώστας Αθ. Βαρβούζος κρατά ζωντανή τη φλόγα της οικογενειακής παράδοσης, συνεχίζοντας το έργο του παππού Γιάννη και του πατέρα Θανάση.
Μια οικογενειακή ιστορία βαθιά ριζωμένη στον τόπο, που δεν μετριέται μόνο σε χιλιόμετρα, αλλά σε αξίες, επιμονή και πίστη. Γιατί κάποια ταξίδια δεν τελειώνουν ποτέ — απλώς συνεχίζονται από καρδιά σε καρδιά.
Φώτο Μάγδα Βαρβούζου
Πολύ καλό και συγκινητικό το δημοσίευμα.Ευχαριστούμε για το ταξίδι στο χρόνο και τις αμαμνήσεις. Όταν τα χρόνια περνούν οι αναμνήσεις είναι γιατροσόφι.
ΑπάντησηΔιαγραφή